2009 - jaarwisseling © Harrie Brouwers

GELUKKIGE TIJDEN

TERUGBLIK

Paus ‘Beneditus I’ leefde rond 600 en stierf tijdens de belegering van Rome door de Longobarden, alleen..., hij heette niet ‘Benedictus I’ maar gewoon ‘Benedictus’. Hij werd pas ‘Benedictus I’ toen tachtig jaar later een ander zich ook Benedictus noemde. Veel dingen krijgen pas in de terugblik naam en betekenis.
Wie terugkijkt op de vijftiger jaren, herinnert zich een sobere tijd. Maar die periode is alleen maar armoedig gezien vanuit de welvarende tachentiger jaren. Toen de jaren vijftig verstreken, ervoeren de mensen hun tijd in het licht van de oorlog. Ze beleefden vooral vooruitgang! Een terugblik vertekent het leven.
‘We hadden alleen maar zwart-wit t.v.’ vertelt een oma aan haar kleinkind. Maar dat was niet zo. We hadden televisie. Zwart-wit t.v. werd het pas toen de kleurentelevisie zijn intrede had gedaan. ‘Vroeger’ was primitiever dan ‘nu’ - achteraf gezien - en tegelijk gelukkiger - in onze herinnering!

CRISIS

Er ligt een jaar achter ons. Hoe hebben we dat ervaren? Hebben we genoten of hebben we geleden? Het was een jaar was van recessie. Veel geld is verloren gegaan. Veel mensen zijn van een stuk pensioen beroofd zonder dat er een boef werd opgepakt! En wat erger is: veel mensen raakten hun baan kwijt. Op zichzelf heeft dat echter niets met ons geluk te maken! We weten immers best wel dat onze grootouders ook in de oorlog vlinders in de buik hadden tussen de borbardementen door. Midden in allerlei crises hebben we heel hard kunnen lachen. In de dagen van rouw kun je het intiemste samenzijn beleven. Met armoedige middelen op een camping hebben we het lekkerste gekookt en gegeten. Wat ons overkomt, sterven en geboren worden, winnen en verliezen, groot netwerk of een enkele buurvrouw, dat heeft op zichzelf niets met ons geluk te maken. Het zijn niet de omstandigheden, maar het is de toestand van onze ziel die uitmaakt hoe we ons voelen.

GOEIE OUWE TIJD

Als je met één euro niet gelukkig kunt zijn, dan zul je met een miljoen euro een miljoen keer niet gelukkig zijn. Als je met één euro blij bent, dan zul je met een miljoen mega-blij zijn. Als je vandaag niet geniet van je gezin, dan kun je het later ook niet. Voorspoed is één ding: ervan genieten is een ànder ding.
Velen van ons hebben genoten in onze kinderjaren. We konden genieten van een ijsje op zondag. Het kostte 12 eurocent, ongeveer. Als je geluk had smaakte het voor de helft naar chocolade of aardbeien. Door de ronde koekjes naar elkaar te knijpen, welde het ijs buiten de randen en kon je het aflikken. Op de kermis stond een touwtrek-kraampje waar je voor een kwartje altijd prijs had, meestal een met zaagsel gevuld zilveren balletje aan een elastiek. Als je terugkijkt dan valt het op, met hoe eenvoudige middelen er veel geluk werd gegenereerd. We beleefden immers niet wat we misten, maar we genoten van wat voorhanden was.

DANKBAAR AANVAARDEN

Ik herinner me de bouw van een flat in Heerlen. Als pastoraal team wisten we niet goed raad met een flat vol nieuwe parochianen. Ze kwamen van alle hoeken en kanten zonder binding met onze kerk; hadden vaak een moeilijke tijd achter zich, een echtscheiding of het verlies van een partner. Buren maakten geen kennis met elkaar. Ze wachtten af en bleven wantrouwig, totdat....! Ja, totdat de elektriciteitsrekening in de bus viel. Het was een van de eerste flats waar men vanwege de gevorderde leeftijd van de bewoners geen gasfornuizen had aangelegd. De keukens waren voorzien van elektrische fornuizen. Dit leverde onverwacht hoge rekeningen op. Toen de mensen de post hadden opengemaakt liepen ze verontwaardigd naar buiten. De balustrades stond vol opgewonden mensen. Ze begonnen met elkaar te praten. Er werd een bewoners comité opgericht en een actieplan opgesteld, kortom, er ontstond saamhorigheid. Nog lang zou men met dankbare herinneringen vertellen over de dag waarop de rekening in de bus was gevallen. Wat je overkomt is één ding, hoe je ermee omgaat een ander.

Is dat niet wat wij als gelovigen nastreven? Dat we de wederwaardigheden van het leven nemen zoals ze komen. We hebben geen recht op tachtig jaar, of op iets gemiddelds. Het leven is een geschenk. Er is een tijd van overvloed en een tijd van armoede, een tijd van komen en gaan, en eerlijk verdeeld is het niet. Het komt er op aan, hoe we ermee omgaan; of we de mooie dingen genieten en of we de ellende delen met elkaar!

VUURWERK

Lieve kinderen. Toon had verleden jaar stokstijf staan genieten van het vuurwerk in de straat. Tjonge, dat was wat! Alle grote mensen stonden buiten in het donker. Ze waren vrolijk. Sommige waggelden en ze lachten. Het vuurwerk was een angstaanjagend sprookje. En tussen al die knallen en dat vuur dat met grote snelheid in jouw richting kwam, had Erwin stoer rondgelopen. Hij stak een pijl af en Toon nam het ademloos in zich op. Dit jaar mocht hij zelf meedoen. Pappa had een hele zak sterretjes gekocht. Ze spetterden in het rond. En ze branden nog op je mouw en op de stoep. Als ik groot ben, dacht Toon, dan koop ik tien keer zoveel pijlen en die steek ik tegelijk af! Later koop ik duizend zevenklappers en een miljoen gillende keukenmeiden en die steek ik tegelijk af! De mensen in de straat zullen opkijken! Toon had grote plannen. Maar toen hij eindelijk groot was..., toen vertelde hij elke oudjaarsavond aan iedereen die het wilde horen, over die prachtige nieuwjaarsnacht toen hij tien staafjes sterretjes mocht afsteken en toen Erwin had gezegd ‘Prachtige sterren, Toon!’