2010 - 2de zondag in de 40dagentijd © Ad Blijlevens, Heerlen

OP DE HOOGTE

We hoorden het: Jezus gaat met zijn meest intieme vrienden de berg op. Die leerlingen krijgen de gelegenheid om Jezus dieper te leren kennen. Samen met Jezus trekken zij zich terug uit het lawaai en het geroezemoes van het dagelijkse leven.
Jezus leeft vanuit een heel intieme omgang tussen Hem en degene die Hij Abba, lieve
Vader, noemt.
Wanneer de evangelist Lucas vertelt dat Jezus om te bidden een berg opgaat, duidt hij meer dan een plaats aan. De berg is een beeld. De berg is de plek waar je boven alles wordt uitgetild. Een berg geeft uitzicht op de omgeving. Vanaf die hoogte komt een alledaags en misschien levenslang vertrouwd landschap in een ander licht. Vanaf een bergtop leer je op een andere manier kijken naar alles wat je
in deze wereld omgeeft.

De berg is de plek waar mensen de God van het oude Israel mogen ontmoeten. Iedereen kent het verhaal, over Mozes die met het volk in de woestijn is en die daar de berg op moet. Verborgen voor de Israelieten in het tentenkamp, staat volgens het verhaal Mozes in de wolken oog in oog met de heiligheid van God die zich openbaart door rook en vuur. Op deze plaats, waar hemel en aarde elkaar a.h.w. raken, spreekt God met Mozes en geeft God hem de tien woorden voor Israél. - We kennen ook de verhalen over de profeet Elia, die ten einde raad naar de woestijn vlucht en daar op een berg God tot zich hoort spreken.

Op de berg verandert volgens het verhaal de gestalte van Jezus: zijn kleren worden wit, en ook zijn gezicht krijgt een andere uitstraling. Als een stralende gestalte staat Hij daar met twee mannen te praten, terwijl zijn drie vrienden in slaap val
len.
Jezus heeft gezelschap gekregen van de twee grote mensen die de traditie van Israel vertegenwoordigen. Ze spreken met Jezus over de dingen die voor de deur staan: de weg die Jezus al heeft genoemd in het gesprek met zijn leerlingen. Jezus heeft het gehad over het lijden, de verwerping van de Mensenzoon in Jeruzalem.
Hogerop zoeken zij de eenzaamheid: de
ruimte voor het gebed. Hiermee wordt duidelijk:
Mozes en Elia spreken met Jezus over die toekomst als over een nieuwe exodus, een nieuwe uittocht. Jezus voltrekt in zijn leven a.h.w. de uittocht opnieuw. Zijn
en door de woestijn van de dood heen naar nieuw leven„
In zijn spreken en in zijn doen en laten is Jezus zelf bevrijding uit de slavernij van angst, honger, ziekte en dood. Als deze levensstijl Hem lijden en dood brengt, wijkt Hij niet van deze weg af.
Vandaag zien wij Jezus' leven over dat dreigende lot heen uitgetekend. Op de plek waar ook ooit Mozes en Elia God hebben gezien, raakt ook Jezus aan de sfeer van de eeuwigheid. Vandaag is Jezus getekend in de nabijheid van God: met stralend gezicht en in blinkend wit, zoals Hij in de evangelieverhalen op Pasen aan zijn leerlingen verscheen als de Levende.
Ik kan me Petrus' reactie wel indenken wanneer de ogen van de leerlingen opengaan. Hij wil datgene vasthouden waarin hij nu verkeert. Daarom stelt hij voor, drie hutten te bouwen. Hij wil een plaats geven aan de goddelijke verschijning: de droom van een nieuwe wereld.

Wie ooit in de bergen is geweest, weet hoe een top je letterlijk en figuurlijk boven alles kan uittillen. Maar... je moet dan weer naar de laag-bij-de-grondse werkelijkheid, het leven van alledag.