2010 - oudjaar © Harrie Brouwers, Voerendaal

GOEDE TIJDEN, SLECHTE TIJDEN

KLOSJE GAREN

Ik heb als kind ooit een oudejaarssprookje gehoord. Ik heb het al eens verteld, maar wil het vanavond toch nog eens overwegen. (Lieve kinderen) Er was eens een prinsesje dat erg verwend was. Op haar twaalfde verjaardag werden alle edelen van het land uitgenodigd en bovendien de feeën. Zij hadden grote geschenken bij zich, een witte pony, een theeservies uit China en een rozentuin. Behalve één fee die gaf als cadeautje een klosje garen. De prinses stampte van teleurstelling op de grond. ‘Wat moet ik daarmee?’ De fee sprak: ‘Dit is geen gewoon klosje! Dit is jouw levensdraad. Langzaam rolt die vanzelf af. Elke dag een beetje. Als de draad helemaal is afgerold, sterf je. Maar als je wilt, dan kun je wel af en toe eens aan de draad trekken. Een klein rukje en je slaat een stukje van je leven over! Een uur of een dag. Maar wees gewaarschuwd: gebruik het klosje alleen als het echt nodig is, anders zul je er spijt van krijgen!’ Toen was de fee verdwenen.
De prinses borg het klosje veilig weg. Het was ongeveer twee maanden later dat ze vreselijke kiespijn had. De tandarts zou komen. Plotseling herinnerde zij zich het klosje garen. Die ochtend rukte zij even aan haar levensdraad en jawel hoor, het was al de volgende dag en de kiespijn was over. ‘Ik moet het niet te vaak doen’, dacht ze nog. Een maand later lag ze met hoge koorts in bed. Ze trok een weekje verder. En toen ze veertien dagen later bij een wandeling werd overvallen door een onweersbui, trok ze weer een paar uur verder. Nog geen week daarna sloeg ze de dag over van een rekenproefwerk. Zo gebeurde het steeds vaker dat zij pijn en ongemak eenvoudig oversloeg. Op zekere dag zag de prinses in de spiegel dat ze al twee rimpeltjes had. ‘Ik moet het niet te vaak gebruiken’, dacht ze nog. Maar het leven ging verder, en ze sloeg steeds meer over. Ze trok aan de levensdraad voor een grote afwas, en bij gehaktballen met spinazie, bij liefdesverdriet, of wanneer ze zich verveelde of lang moest wachten op de bus of op de toto-uitslagen. Onverwacht snel was de prinses oud. Ze lag hijgend in bed. Huilend keek ze naar de afgerolde draad, naar alle ongeleefde uren. ‘Kon ik al die overgeslagen tijden nog maar eens leven’, dacht ze. ‘Kon ik het maar inhalen, al bestond mijn hele leven nog maar uit wachten bij de tandarts, het gazon harken en hoofdpijn hebben.’ Maar dat ging niet. En de laatste gedachte van de prinses ging naar de fee die gezegd had: ‘Je zult er spijt van krijgen!’
Het sprookje maakt duidelijk dat we de goede en de kwade dagen intens moeten beleven. Ze zijn allemaal de moeite waard.

ZEGENING

De eerste lezing was een zegenspreuk. Moge God de glans van zijn gelaat over u spreiden..., moge Hij u vriendelijk aankijken... Ik was in Trier toen Benedictus tot paus was gekozen. De Duitse kranten kopten ‘Wir haben den Papst!’ Maar de voorganger bad: Moge de nieuwe paus zijn naam waarmaken: Beneditus..., dat hij iemand zal zijn die zegent. Benedictio is zegening, het betekent: goede dingen zeggen..., dat we goede dingen zeggen tot elkaar en over elkaar. Dat we elkaar minstens twee complimenten maken voordat we een keer negatief oordelen!

BEWAREN IN HET HART

En Maria bewaarde alles wat er gebeurd was in haar hart. Ze had er geen oordeel over. Wij denken direct: ‘dit was goed en dat was fout.’ De economische crisis was slecht. Het ziekenhuis had niet gemoeten. De vakantie in Egypte is fijn. Je kunt ook denken: hoe wijs heeft het verblijf in het ziekenhuis me gemaakt. Hoeveel compassie heb ik er voor anderen door gekregen? Hoeveel dieren en bossen zijn welgevaren in wat wij crisis noemen. De crisis was goed voor de aarde; de oneerlijke verdeling van de last ervan was onze fout. En uit Egypte kun je thuiskomen met de grootste ruzie sinds jaren... Maria oordeelt niet. Ze is verwonderd. Ze bewaart het in haar hart. Ze vertrouwt erop dat ze er eens de zin van zal inzien. Ze staat verwonderd en dankbaar open voor haar van Godswege overkomt.
Moge we in dat vertrouwen het goede zien van de dagen die komen!