De genoemde datums laten het moment van publicatie zien, 
De datum waarop de preek gehouden is ligt gewoonlijk een week later

2011 - 19de zondag door het A-jaar © Ad Blijlevens, Heerlen

 

OVER WATER GAAN


Dit evangelie is, denk ik, heel actueel. Want angst en vrees horen bij het leven van ieder van ons. Gemeenschappelijk hebben wij bv. angst en vrees voor terreur in zijn veele huidige vormen. Vandaag wil ik samen met u onze aandacht richten op het meer persoonlijke vlak. Als iemand bv, tegenover een nieuwe situatie, tegenover een nieuwe taak of/en nieuwe verantwoordelijkheden komt to staan, voelt zoiemand zich nogal eens onbehaaglijk. In de psychologie spreekt men wel van neo-fobie, als vernieuwingen en veranderingen van wat men tot dan toe gewoon was, bij mensen ziekelijke angst, leegte en wankelmoedigheid teweegbrengen. De reactie op nieuwe dingen uit zich op verschillende manieren. - Sommige mensen ontwijken een kennismaking met het nieuwe. Ze blijven alleen maar op hun nude, vertrouwde overtuigingen staan. Het gevaar van verstarring is hier allerminst louter denkbeeldig. - Anderen koersen recht op het nieuwe of en proberen het op to nemen in hun leven. - Het gedrag van de leerlingen in de boot zoals de evangelist Matteus dit ons vertelt, moeten we zeker niet duiden in de richting van stilstand of berusting. Want in dit gedeelte van het Matteusevangelie gaat het vooral om de houding van Petrus. Petrus verlaat in dit symbolisch bedoelde verhaal de vaste grond onder zijn voeten; en hij waagt het er op, naar de Heer toe to gaan. Op een moedig durven volgt dikwijls angst voor de eigen moed. Zo gauw als de eerste stappen naar het donker en naar het onbekende zijn gezet, beginnen mensen vaak de moeilijkheden to beseffen. En wanneer zelfvertrouwen wordt overheerst door twijfel aan eigen kunnen, wordt een verder gaan belemmerd door onzekerheid en angst. - Zodra Petrus volgens het beeldverhaal de dreiging van de golven bespeurt en de grenzen van zijn eigen kunnen beseft, wordt hij overvallen door twijfel en angst. Hij verliest de Heer uit het oog, hij kijkt alleen maar naar zijn benarde situatie en begint to zinken.


'Kleingelovige, waarom heb je getwijfeld?' Hier ligt de aanzet voor de boodschap over Gods aanwezigheid. 'Ik ben het! Ik ben er! Wees niet bang!, zegt Jezus, de Messias. De aanwezigheid van de Heer redt niet als ook niet het vertrouwen op Hem aanwezig is. Jezus eist van Petrus geen prestatie uit eigen kracht. Maar indeze benarde omstandigheden moet Petrus beseffen hoe zwak hij uiteindelijk vanuit zichzelf is. Er wordt een verplaatsen van het zwaartepunt gevraagd: niet meer louter op eigen voeten willen staan en lopen, maar zich door de Heer staande en gaande laten houden. Petrus moet zich verlaten in de dubbele zin van dat woord: zichzelf loslaten en zich verlaten op Jezus, de Messias. Zekerheid hebben wij gelovigen, zo zegt ons het evangelie van vandaag, uiteindelijk in het vertrouwen op Jezus Messias. Dit vertrouwen kan zich ook bij ons tonen in allerlei omstandigheden, ook wanneer ons de ene steun na de andere, de ene menselijke    zekerheid na de andere wordt ontnomen. Of wij dan bij het dreigende zinken toch naar onze Heer toe gaan? Het beleven van Gods veraf-zijn en van zijn nabij-zijn lijken dicht bij elkaar to liggen. Denken we aan Jezus' roepen toen Hij aan het kruis hing. De evangelist Matteus laat Jezus kort voor diens sterven uitschreeuwen: 'Mijn God, mijn God, waarom heb Je Mij verlaten?'. Het evangelie van deze zondag roept ons op om in beproevingen en twijfels naar Jezus Messias to gaan. De kracht die ons over de afgronden in het leven heen kan dragen, is uiteindelijk het vertrouwen op onze Heer, in het beeld van dit evangelie uitgedrukt: 'over water` to 'gaan', naar Hem toe. Wij kunnen slechts in zijn armen vallen. En die armen zijn armen van Gods menslievendheid.

 


  MENU


   
BEZOEK
vandaag79
gister112
deze maand4613
totaal819065