2011 - 30ste zondag door het jaar © Harrie Brouwers, Voerendaal

VERGEET JE HERKOMST NIET!



WILDERS
Ik had een groep tieners op bezoek. Ze bereidden zich voor op het vormsel. We spraken over het evangelie, onder andere  over het verhaal van de barmhartige Samaritaan. Ik had verteld hoe een priester en een tempeldienaar de gewonde aan zijn lot overlieten. Dat waren nu juist de mensen van wie je hulp had verwacht. Maar van de Samaritaan, die redding bracht, had iedereen gedacht: ‘nu is het slachtoffer verloren, want Samaritanen deugen niet!’ Na het verhaal nodigde ik de jongeren uit om een filmpje te maken van de parabel, maar dan zó, als Jezus het in 2011 zou vertellen. Een gewonde ligt langs de weg, dan komen bijvoorbeeld een dokter langs en een verpleegster... maar ze hebben haast en doen of ze niemand zien. Een zwerver buigt zich over de gewonde. Dit jaar kwam iemand met een heel ander idee. ‘Als we nou een deden dat een Arabier langs de weg lag’, fantaseerde hij. ‘En Wilders kwam langs... En dan helpt hij!’ Inderdaad, Jezus’ parabel zet alle vooroordelen aan de kant! De filmpjes zal ik overigens op de parochiesite zetten.

POLITIEK DEBAT
Er gaan in Nederland de laatste jaren stemmen op die waarschuwen tegen ‘islamisering’ van de Europese cultuur. Ik wil de oprechte zorg niet kleineren van mensen die bang zijn voor een overvloed aan buitenlanders, of die genoeg hebben van rovende, stuurloos opgroeiende jongeren uit andere werelddelen. Ik vind ook dat je de vraag moet kunnen stellen hoeveel buitenlandse gezinnen er in een achterstandswijk kunnen wonen en of het verstandig is om op scholen een zeker evenwicht te zoeken. Al die vragen verdienen een politiek debat. Maar waar ik me wel zorg over maak, dat is dat tijdens dit debat een gevaarlijke vorm van vreemdelingenhaat zich tussen de komma’s en punten kan nestelen. Ik maak me er grote zorgen over, dat in het taalgebruik en in de  woordkeuze een minachting binnensluipt en een gebrek aan respect. Wie een hekel heeft aan de Koran moet ook de bijbel maar eens opnieuw lezen. Wie zich ergert aan hoofddoekjes moet ook kruisjes kritisch bezien, rode rozen en het atoommodelletje van atheïsten.

BEROEMDE VLUCHTELINGEN
De oproep om toch vooral met respect over vreemdelingen te spreken en het politieke debat met eerbied te voeren komt uit de bijbel. Abraham zelf was met Sara de honger in Kanaän ontvlucht. Hij drukte Sara op het hart om in het buitenland overal te vertellen dat ze zijn zus was, bang als hij was dat een verliefde Egyptenaar hem uit de weg zou ruimen. Vluchtelingen waren vogelvrij. Izaäk had zijn land verlaten omdat er te weinig te eten was en hij had zich in Gerar tussen de aartsvijanden, de Filistijnen, gevestigd. Ook hij geeft Rebekka uit voor zijn zus, want ook hij vreest de willekeur van zijn nieuwe landgenoten. Jakob was met zijn zonen naar Egypte gegaan omdat er honger was in Israël. Alle stamvaders van het volk waren dus economische vluchtelingen! ‘Vergeet dat niet’, waarschuwt de bijbel. Eeuwen later is het Mozes die Egypte ontvlucht uit angst voor justitie. Hij had een Egyptenaar gedood die een stamgenoot vermoord had. Hij was een politieke vluchteling. Er waren er veel meer! David is op de vlucht voor zijn jaloerse agressieve koning Saul. Mattheus beschrijft Jezus als een politiek vluchteling. Maria en Jozef redden zijn leven door het land van Herodes achter zich te laten. Eigenlijk, zo constateren de schriften, stammen we allemaal af van vluchtelingen. Ons leven hebben we aan de vlucht te danken. Wees dus respectvol voor vreemden!

MENSELIJKE WAARDIGHEID
We lazen vandaag in het boek Exodus. De tien geboden worden nader uitgewerkt. Als je gelooft dat de mens geschapen is door God, naar diens beeld en op Hem gelijkend, dan is respect voor anderen eredienst - lof aan de schepper. Eerbied voor mensen in alle omstandigheden, ook in de oorlog, ook als zij talrijk zijn, ook als ze afwijkend gedrag vertonen, ook als ze het verkeerde pad op zijn opgegaan, is hoogste gebod. Je mag hen berechten, je mag hen bekritiseren en tot de orde roepen, maar je moet het altijd doen met respect voor zijn waardigheid. Eerbied is het kernwoord van de tien geboden.
Juist omdat in Europa de discussie is ontbrand over hoe wij moeten omgaan met immigranten uit de Islam en juist omdat aanslagen in New York de beeldvorming hebben bepaald, juist daarom moeten wij aandringen op respect in ons spreken en denken. Ik verlang van een politicus en van een journalist, zelfs van een columnist, en van iedere Nederlander niet alleen dat hij vreemdelingen niet belachelijk maakt, maar ook dat hij eerbied toont.
Wie dat niet doet volgt de tien geboden niet, en schept mee aan een klimaat van haat waarin tenslotte doden zullen vallen.

GEKKE BEKKIE
Lieve kinderen. ‘Mamma!’, riep Gekke Bekkie terwijl hij zich nog uit zijn jas wurmde. Die naam Gekke Bekkie was natuurlijk niet zijn echte naam, maar ze noemden hem zo, en hij was er trots op. ‘Mamma, mag Achmed komen spelen?’ ‘Tuurlijk’, zei mamma. ‘Weet Achmeds moeder ook dat hij hier is?’ Gekke Bekkie aarzelde even. ‘Ik weet niet of hij een moeder heeft!’ Mamma schrok. ‘Ik heb haar nog nooit gezien’, ging Gekke Bekkie verder. ‘Zijn vader dan?, zei mamma. ‘Waar woont Achmed?’ Dat wist Gekke Bekkie wel. Ze hadden het er op school over gehad. ‘Achmed woont in Marokko!’, zei hij trots. ‘In Marokko?’, vroeg mamma. ‘Dat is ver weg!’ ‘Dat is helemaal niet ver weg’, riep Gekke Bekkie. ‘Dat kan niet ver weg zijn... Achmed komt elke dag op de fiets naar school!’