2011 - Kerstmis, gezinsmis © Harrie Brouwers, Voerendaal

HET ONZICHTBARE KERSTGESCHENK



KERSTCADEAUTJES
Frouke probeerde een vette knipoog naar opa te maken. Ze had opa betrapt toen hij nog gauw een groot cadeau onder de takken van de kerstboom schoof. ‘Is dat voor mij?’, riep Frouke blij. Nu gaf opa haar een vette knipoog terug. ‘Dat gaan we dadelijk zien!’, zei hij veelbelovend. ‘Toppie’, riep Frouke blij en ze liep naar opa toe, die in de grote stoel was gaan zitten, en ze leunde tegen zijn knie aan. ‘Weet je’, begon opa, ‘er zijn hele grote cadeau’s, maar de kleinste zijn de mooiste.’ Frouke knikte. Dat wist ze wel. Vorig jaar had ze nagellak gekregen voor op de tenen. De hele kerst had ze op sandalen gelopen, drie dagen lang; vooral in de sneeuw staken ze mooi af. ‘En de allermooiste cadeaus, die zijn zo klein dat je ze helemaal niet ziet...’ Dat begreep Frouke niet. Hoe kun je nou een cadeautje krijgen dat je niet ziet? ‘En ze kosten ook niks!’ Dat is van die grote-mensen-praat, dacht Frouke. Je moest niet alles geloven wat opa zei. Soms zei hij dingen om op te voeden! Legde hij een groot pak van een halve meter onder de boom, en dan begon hij te vertellen dat de mooiste cadeau’s niks kostten en onzichtbaar waren!

ONZICHTBAAR GESCHENK
Frouke stak haar handen op de rug en haalde ze vervolgens triomfantelijk naar voren alsof ze een groot geschenk droeg. Even schokte ze met de armen alsof het cadeau uit haar handen viel, en toen gaf ze het aan opa: ‘Hier heb je mijn kersgeschenk.’ Voorzichtig pakte opa het cadeau aan. ‘Poe!, dat is zwaar’, zei hij. Hij peuterde zogenaamd wat plakband los en ook aan de andere kant. Hij verfommelde het pakpapier tot een prop die hij door de kamer liet vliegen. Toen maakte hij nieuwsgierig het deksel open, keek in het pak en slaakte een kreet van blijdschap. ‘Maar Frouke, dat had je niet moeten doen! Hoe heb je me nu zo een bijzonder cadeau kunnen geven?’ Opa deed of hij een traan wegveegde. ‘Meid, hoe wist je dat ik dit het allerliefste van de hele wereld wilde hebben?’ Frouke had het een beetje beduusd aangezien. Ze was door opa’s enthousiasme overdonderd. En ineens vroeg ze: ‘Wat zat er in? Wat zat er in , opa?’ Maar opa ging ernstig verder met zijn spel. ‘En dan heb ik hier een mooi cadeau voor jou. Je hebt het verdiend!’ Opa stond op uit zijn stoel en deed alsof hij van onder de kerstboom een groot pak haalde. Hij gaf het aan Frouke. Frouke deed precies als opa eerst de plakbandjes ervan af. Toen scheurde ze het papier er zogenaamd af en smeet de prop in de hoek van de kamer. Ze maakte de doos open een greep naar de bodem, stak haar handen in de lucht en riep vrolijk: ‘Wat prachtig, opa, En wat een mooie kleuren.’ Ze hield het bij haar ogen. ‘Kijk ik kan er doorheen kijken! En wat voelt het lekker zacht.’ Ze streek erover. ‘Ik zal het elke dag gebruiken!’

DOOS LIEFDE
‘Komen jullie nog?!’ Mamma riep vanaf de gang. ‘We moeten opschieten.’ Ze zouden eerst nog naar de kerk gaan en dan pas onder de kerstboom uitpakken. ‘We komen er aan’, zei opa terwijl hij opstond. Mamma kwam binnen. Ze had de jas al aan. ‘Niet aan de pakjes komen.’ ‘De mooiste cadeaus hebben we al uitgepakt’, zei opa. ‘Hè, dat mocht niet!’, zei mamma. Ze wierp een blik onder de boom en begreep dat het een grapje was. ‘Echt waar’, zei opa en hij knipoogde naar Frouke. ‘Echt waar’, zei Frouke en ze gaf opa een vette knipoog.
Opa en Frouke hadden elkaar een doos vol met liefde gegeven, en als straks de after-shave op was en de doos met de Kolonisten en het paardenkwartet al lang op zolder lagen..., als de banketletter was opgegeten en de nieuwe Tomtom de weg rond Heerlen niet meer wist..., al alles al in een hoek lag te slingeren, dan zou Frouke nog altijd graag tegen opa aan kruipen en zou opa blij worden als hij de stem van Frouke hoorde.

GODS WONING
Lieve kinderen, dat is het geheim van deze donkerste nacht van het jaar: God woont in de liefde. De herdertjes ontdekte dat in de stal van Bethlehem. Ze zagen het kindje en ze wilden het blij maken. Ze wilden het gelukkig zien. Jullie ondervinden het, hoop ik toch, in het stalletje bij jullie thuis. Je voelt daar, hoop ik toch, dat je gelukkig mag zijn. En de kinderen in Afrika en in het ziekenhuis en waar ook ter wereld ondervinden het door ons. God wil telkens opnieuw geboren worden in de liefde, in de onzichtbare doos, die Frouke en Opa voor elkaar onder de boom hadden gelegd.
De mooiste cadeau’s zijn klein, en de allerkostbaarste zijn onzichtbaar en ze kosten niets. Je kunt er elke dag een heleboel mensen mee gelukkig maken en de wereld gaat lijken op de schepping die God bedoeld had!