VIJFDE ZONDAG IN DE VEERTIGDAGENTIJD VAN HET A-JAAR 2008
© Ad Blijlevens, Heerlen 2008

EEUWIG LEVEN

Dit evangelieverhaal is niet geschreven om het wonder zelf, en evenmin om bij ons verbazing te wekken. Een dode ten leven wekken. Wat een sensationeel bericht zou dat zijn voor de wereldpers.
Johannes antwoordt hier niet op vragen van reporters. Die zouden bijvoorbeeld kunnen vragen: 'Lazarus, vind je het fijn dat je weer leeft? Wat heb je ervaren toen je dood was? En jij, Maria, vind je het niet fijn dat je broer weer bij j e is?' Niets van dat alles!
De evangelist Johannes wil ons alleen Jezus van Nazaret laten zien die heel bewust de laatste stappen zet naar zijn sterven. En Johannes stelt Hem aan ons voor als iemand die een teken stelt om te laten zien dat uit zijn dood leven voortkomt. Johannes gaat wél uitvoerig hierop in: de Farizeeen maken plannen om Jezus uit de weg te ruimen. Vanaf het ogenblik dat Jezus aan anderen 'leven' geeft, willen zij Hem het leven ontnemen. 'Leven geven' wordt oorzaak van zijn dood.

Waarom kunnen mensen zo wreed zijn? Want zo is het niet alleen Jezus vergaan. Na Hem vergaat het nog talloze anderen, ook in onze tijd. Haast overal in onze wereld staan mensen op de zwarte lijst of zitten ze gevangen en worden ze gefolterd omdat zij leven willen geven aan mensen die kapot gaan aan onrecht. Als je solidair wilt zijn met kansarmen en rechtelozen, moet je een stuk van je leven geven. Wie veel aan hen wil geven, moet veel van zijn leven geven. Het kan je zelfs je leven kosten. Zoiets komen wij ook in onze eigen omgeving tegen. Mensen die zich uitsloven voor anderen, worden vaak doodgedrukt door geroddel en lasterpraat. Telkens zie je het weer: mensen doen elkaar dikwijls meer de dood aan dan dat ze elkaar het leven gunnen. Waarom zijn mensen zo? Is het niet vaak omdat mensen bang zijn dat hun eigen positie in het gedrang komt?

Het evangelie van vandaag heeft een heel eigen boodschap. Jezus zegt: 'Ik ben de verrijzenis en het leven; wie in Mij gelooft, krijgt het eeuwige leven'. Jezus zegt niet: 'Wie in Mij gelooft, krijgt bij zijn dood het eeuwige leven'. Nee, Hij spreekt over het nu: 'Wie in Mij gelooft, heeft (!) het eeuwige leven', nu! Jezus wijst ons hiermee de weg naar echt levensgeluk. Hij zegt: 'Voor wie doet zoals Ik, is er verrijzenis, opstanding, die leeft nu al echt'.
Maar dit veronderstelt wel dat wij eerst naar Jezus' woord luisteren. Volgens het evangelieverhaal werd Lazarus teruggegeven aan zijn familie en vrienden. Dit moeten we echter goed verstaan. Johannes bedoelt iets diepers, net als bijvoorbeeld in het verhaal over de blindgeborene die tot zien en tot inzien kwam. Lazarus komt tot leven, tot eeuwig leven. Waar een mens, dood of levend, de stem hoort van Gods Zoon, komt zoiemand tot écht leven, tot leven in de sfeer van God, tot leven dat niet vergaat. Want het woord van Jezus is het woord van God dat leven schept.

Wie zijn of haar leven verliest, ontvangt leven, nu al en over de dood heen. Dat is de boodschap van vandaag. Maar : dan dienen wij te luisteren naar wat Jezus Messias ons te zeggen heeft: `Ik ben de verrijzenis en het leven; wie in Mij gelooft, krijgt het eeuwige leven'. Mogen wij dit vooral met Pasen vieren. Mogen wij ons met hart en ziel daarop voorbereiden. De dichter Henk Jongerius laat Jezus Messias zo tot ons spreken:
'Gij die de last
van 't leven draagt,
komt allen tot Mij:
Ik geef de kracht
waarom gij vraagt
en maak u vrij.
een kind
en maak u vrij.
Gij die door lijden wordt gekweld,
komt allen tot Mij:
Ik geef u genezing en herstel
en maak u vrij.
Gij die de wereld ziet vergaan,
komt allen tot Mij:
Ik ben ten einde toe gegaan
en maak u vrij'.